حقانیت شیعه

َ حضرت آدم علیه السلام در کربلا

هنگامی که
حضرت آدم علیه السلام به زمین فرستاده شد، میان او و همسرش “حوا” جدایی
افتاد. آدم برای یافتن همسرش، به جست‌وجو پرداخت. در میانه راه، گذارش به
کربلا افتاد. پس بی‌اختیار، اشک از چشمانش جاری شد و ابری از غم، دلش را
تسخیر کرد. سر به آسمان بلند کرد و گفت: خدایا! آیا دیگربار، دچار معصیتی
شده‌ام که این حال به من دست داده است؟
خطاب رسید : “ای آدم! گناهی از تو سر نزده است، بلکه در این سرزمین، فرزند تو ـ حسین علیه السلام ـ را با ستم، به قتل می‌رسانند”
عرض کرد: خدایا حسین کیست؟ آیا از پیامبران است؟
ندا آمد: “نه، پیامبر نیست، ولی فرزند پیامبر آخرالزمان ـ محمد بن عبدالله ـ است.”
عرض کرد: خدایا! قاتل او کیست؟
خطاب آمد: “نامش یزید است که ملعون آسمان‌ها و زمین‌ است.”
در این هنگام، به جبرئیل رو کرد و گفت: درباره قاتل حسین علیه السلام چه باید کرد؟
جبرئیل گفت: “باید او را لعن کرد”.
آدم علیه السلام چهار بار یزید را لعن کرد و راه خود را در پیش گرفت و از سرزمین کربلا خارج شد.(1)


 کشتی نوح در کربلا

عجله
کنید: “همه سوار بر کشتی شوید. کودکان را فراموش نکنید. عذاب خداوند نازل
شده است” این کلامی بود که حضرت نوح علیه السلام به قوم خود می‌گفت : از
آسمان و زمین آب فوران می‌کرد. وزش باد شدید نیز وحشت و اضطراب مردم را دو
چندان کرده بود. همه بر کشتی سوار شدند و کشتی بر امواج پر تلاطم آب
سرگردان شد. مدتی در راه بود که ناگهان از حرکت ایستاد. نوح علیه السلام،
مضطرب و نگران گفت: خدایا! چه شده است؛ چرا کشتی حرکت نمی‌کند؟
ناگهان ندا آمد: “ای نبی‌الله! این‌جا، سرزمینی است که فرزند زاده خاتم الانبیا صلی الله علیه و آله و پسر اشرف اولیا کشته می‌شود.”
نوح علیه السلام پرسید: قاتل او کیست؟
ندا
آمد: “قاتل او، ملعون آسمان‌ها و زمین است.” نوح علیه السلام چهار بار
قاتـلان آن حضرت را لعن کرد تا سرانجام کشتی به راه افتاد و از غرق شدن
نجات پیدا کرد.(2)



 عبور حضرت ابراهیم از قتل‌گاه

ابراهیم
علیه السلام به سرزمین کربلا رسید. آرام آرام با مرکبش می‌گذشت که ناگهان
به گودال قتل‌گاه رسید و اسب، او را به زمین زد. ابراهیم علیه السلام زبان
به استغفار گشود و عرض کرد: خدایا! از من، چه خطایی سر زده است که به این
بلا دچار شدم؟
جبرئیل نازل شد و عرض کرد: “ای ابراهیم! از تو گناهی سر
نزده است. در این سرزمین، فرزند آخرین فرستاده خدا، ـ محمدبن عبدالله ـ را
به قتل می‌رسانند.” ابراهیم علیه السلام پرسید قاتل او کیست؟
جبرئیل
گفت: “قاتل او، ملعون آسمان‌ها و زمین است که قلم، بر روح اعظم، لعن او را
نگاشته است.” در این هنگام، ابراهیم دست خود را به طرف آسمان بالا برد و در
حق قاتلان آن حضرت، لعن و نفرین کرد.(3)



 باد و سلیمان علیه السلام

سلیمان
علیه السلام بر بساط خود، در آسمان در حال حرکت بود. ناگهان، باد به جنب‌و
جوش افتاد و بساط سلیمان از کنترل وی خارج شد. سلیمان علیه السلام تعجب
کرد و وحشت و اضطرابی عجیب، سراپای او را فرا گرفت.
پرسید: چه شده است؟
باد جواب داد: ما به قتل‌گاه حسین علیه السلام رسیده‌ایم.
سلیمان پرسید: حسین علیه السلام کیست؟
باد گفت: او فرزند علی بن ابی‌طالب و دختر خاتم ‌الانبیا ـ محمد مصطفی ـ است که در این سرزمین، به دست قومی جفاکار به قتل می‌رسد.
سلیمان پرسید: نام قاتلش کیست؟
پاسخ داد: او ملعون زمین و آسمان‌ها است.
در این هنگام، سلیمان دست به آسمان برداشت و یزید را لعن کرد. باد به خود آمد و بساط سلیمان را برداشت و از زمین کربلا دور کرد.(4)



 موسی و کربلا

موسی
علیه السلام با “یوشع‌ ابن نون” در راه بودند که ناگهان، نعلین موسی علیه
السلام پاره شد و خاری در پایش فرو رفت و خون از آن جاری شد. موسی رو به
آسمان گفت: خدایا! مگر از من گناهی سر زده است که به چنین کیفری، در دنیا
مبتلا می‌شوم؟
خطاب رسید: “ای موسی! نام این سرزمین کربلا است و در همین
سرزمین، خون حسین علیه السلام ریخته می‌شود و به دست قومی جفاکار به قتل
می‌رسد.”
موسی گفت: خدایا! حسین کیست؟
خطاب آمد: “او فرزند محمد مصطفی، آخرین فرستاده من، است.”
عرض کرد: قاتل او کیست؟ فرمود: “کسی است که ماهیان دریا و وحشیان صحرا و پرندگان هوا نیز او را لعن می‌کنند.”
موسی علیه السلام نیز رو به آسمان کرد و قاتلان حسین علیه السلام را لعن و نفرین کرد و با یوشع از زمین کربلا گذشت.(5)



 عیسی علیه السلام و کربلا

عیسی
علیه السلام که در جمع حواریان بود و از سرزمین کربلا می‌گذشت، پس از
شنیدن خبر قرار گرفتن شیری بر سر راه عابران، جلو آمد و رو به شیر گفت: چرا
در این راه نشسته‌ای و مانع رفت و آمد عابران هستی؟
حیوان به زبان آمد و گفت: یا نبی‌الله! نمی‌گذاریم از این‌جا بگذری، مگر آن که بر یزید، قاتل حسین، لعن کنی.
عیسی علیه السلام پرسید: قاتل او کیست؟
شیر گفت: ملعون چرندگان و پرندگان و درندگان بیابان‌ها است، به ویژه در ایام عاشورا.
عیسی
علیه السلام به همراه حواریان دست به آسمان برداشت و یزید و قاتلان امام
حسین علیه السلام را لعن کرد. آن‌گاه شیر از سر راه کنار رفت و آنان از آن
سرزمین گذشتند.(6)

________________________________________


1. علاّمه مجلسی، بحارالانوار، ج10، ص 156.
2. همان، ص 158.
3. همان.
4. همان، ص 157.
5. همان، ص 156.

6. همان، ص 157

http://www.karbobala.com